تایوان؛ برنده جنگ ژئوپلیتیک در بازار تراشه

شرکت سازنده قطعات نیمه‌رسانای تایوان (TSMC) شرکتی با ارزش ۴۳۰ میلیارد دلار است که در میانه خطرناک‌ترین جنگ‌های ژئوپلیتیک جهان قرار دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد، هم آمریکا و هم چین به توانایی بی‌رقیب این شرکت برای ساخت تراشه‌های پیشرفته چشم طمع دارند؛ شرکتی پیشرو و بزرگ‌تر از یک تامین‌کننده صرف، البته در صورتی که هر کدام از آن ابرقدرت‌ها - به کمک فشار اقتصادی یا نیروی زور- استقلال آن را به‌طور کامل از بین نبرند و باعث سقوط بزرگ آن نشوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیاری از کارخانه‌های تولیدی این شرکت در کرانه غربی تایوان قرار دارند و به‌طور خطرناکی در معرض حمله چین از طریق تنگه تایوان هستند. با این وجود، TSMC هیچ اضطراب و نگرانی ندارد.

موریس چانگ، بنیان‌گذار ۹۱ ساله آن در سال گذشته میلادی در یک پادکست گفت: «اگر جنگی در پیش باشد، ما چیز‌های بسیار بیشتری از تراشه‌ها داریم تا نگران‌شان باشیم.» مارک لیو، جانشین او به عنوان رئیس هیات‌مدیره این شرکت تاکید دارد که میل درونی همه به صلح است.

این آرامش، خطر ساده‌لوحی را به همراه می‌آورد. چه بخواهند، چه نخواهند؛ رقابت قدرت‌های بزرگ در بازار تراشه‌های نیمه‌رسانا -که بعضی آن را پرده سیلیکونی می‌نامند- در ماه‌های اخیر جدی‌تر شده است. چین سال‌هاست که به دنبال ایجاد صنعت تراشه‌سازی است.

در سال گذشته آمریکا محدودیت‌هایش روی تکنولوژی‌های حساس مشخصی مانند طراحی تراشه هوش مصنوعی، نرم‌افزار تراشه و تجهیزات ساخت نیمه‌رسانا را تشدید کرد تا تلاش‌های چین را بی‌نتیجه بگذارد. علاوه بر این، قانون تراشه‌های آمریکا که در سال گذشته تصویب شد، از سوبسید‌های دولتی استفاده می‌کند تا به قرارداد‌های سرمایه‌گذاری به ارزش حدود ۲۰۰ میلیارد دلار برسد. یکی از بزرگ‌ترین ذی‌نفعان در جذب این سرمایه‌گذاری‌ها شرکت اینتل است که همزمان رقیب و مشتری شرکت TSMC به حساب می‌آید.

در مقابل به نظر می‌رسد که گویا TSMC به همراهی با عمو سام پیوسته است. در ماه گذشته جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در جلوی کارخانه بزرگ و در حال احداث این شرکت در منطقه فونیکس در آریزونا ایستاد و پیشنهاد سرمایه‌گذاری ۴۰ میلیارد دلاری این شرکت را جشن گرفت. با این حال، نگاهی نزدیک به TSMC، درس‌هایی درباره چگونگی مدیریت تجارت آلوده ژئوپلیتیک را ارائه می‌دهد.

برخلاف آنچه بسیاری فکر می‌کنند، این جنگ سرد جدید TSMC را مجبور به جدا شدن از تایوان نمی‌کند؛ جایی که در آن ظرفیت ساخت بیش از سه‌چهارم تراشه‌های پیشرفته جهان را در اختیار دارد. چنین کاری بعید و برخلاف روند سودآوری است که نقدینگی لازم برای باقی ماندن در لبه تکنولوژی را به آن می‌دهد. با این همه، این شرکت به آینده دور فکر می‌کند؛ زمانی که احتمالا در انعطاف‌پذیری جغرافیایی، ممتاز و برجسته است. در کوتاه‌مدت این شرکت در بازی دیپلماسی، نقش زیرکانه‌ای بازی می‌کند که در آن تمایلات تجاری‌اش در اولویت هستند.

کارخانه جدید TSMC در منطقه فونیکس، نمایشگاهی برای آن‌هایی است که از تایوان‌زدایی می‌ترسند؛ کارخانه‌ای با گستره‌ای بزرگ در صحرای آریزونا که شبیه یک قلمرو امپراتوری است. این کارخانه قرار است جایی باشد که در سال آینده تراشه‌های چهار نانومتری در آن ساخته شوند و به عنوان پیشرفته‌ترین تراشه‌های ساخته‌شده در آمریکا، برتری چشمگیری در مقابل اینتل ایجاد می‌کنند.

TSMC اعلام می‌کند که بخش بزرگی از این سرمایه‌گذاری ۴۰ میلیارد دلاری مربوط به ساخت کارخانه‌ای است که از سال ۲۰۲۶ آغاز به کار کرده و تراشه‌های بسیار پیچیده‌تری می‌سازد.

بزرگ‌ترین مشتری این کارخانه در فونیکس، اپل خواهد بود. علاوه بر آمریکا، TSMC تصمیم دارد نخستین کارخانه خودش را در ژاپن برای تامین نیاز‌های شرکت سونی بسازد. به نظر می‌رسد این اقدام TSMC چیزی شبیه به یک استراتژی برای نزدیک‌تر شدن به مشتریانش باشد؛ هدفی که تنها با نشستن در تایوان و شک داشتن درباره ترک آن محقق نمی‌شود.

پیتر فراگو از شرکت مالی تحقیقاتی «نیو استریت ریسرچ» در این مورد می‌گوید: «کاملا بی‌معنی است.» شرکت TSMC تقریبا به صورت همزمان یک کارخانه جدید در تایوان راه‌اندازی کرده است که ظرفیت تولید چهار برابری با تکنولوژی‌های پیشرفته‌تر از دو کارخانه جدیدالتاسیسش در آریزونا را دارد.

قمار TSMC در آمریکا، بیش از آنکه تحولی فوری باشد، یک سیاست تضمینی بلندمدت است که به این شرکت امکان آغاز فرآیند استخدام نیروی کار و گردآوری تامین‌کنندگان در آمریکا را داده و اساس لازم برای توسعه فیزیکی در صورت بی‌فکری چین برای نابودی تایوان را فراهم می‌کند. با این حال برای آینده نزدیک بیشتر بررسی‌ها و تحقیقات از احتمال باقی ماندن TSMC در تایوان خبر می‌دهند؛ جایی که میزبان دست‌کم چهار‌پنجم ظرفیت این شرکت است.

موضوع دیگر سودآوری است که نگرانی‌های زیادی را به دنبال داشته. در ابتدا، با وجود تمام سوبسید‌های ارائه شده از سوی آمریکا، فرآیند تولید و ساخت بسیار هزینه‌بر خواهد بود و نگرانی این است که TSMC با وجود حسن‌نیت این کشور، متحمل ضرر‌های سنگینی بشود. دوم اینکه سوبسید‌ها می‌توانند از احیا و رونق اینتل حمایت کنند که مدت‌هاست برتری خود در بازار تراشه را به TSMC واگذار کرده، اما از آن زمان بر طبل ملی‌گرایی در صنعت تراشه کوبیده است.

در گزارش‌های مالی مربوط به فصل چهارم که به تازگی منتشر شده‌اند، TSMC نشانه‌های از این ترس‌ها را دیده است. اگرچه هزینه‌های ساخت‌وساز در آمریکا بیش از پنج برابر این هزینه‌ها در تایوان است، ادامه این کار نشان می‌دهد که آن دسته از مشتریانی که می‌خواهند تراشه‌هایشان در آمریکا ساخته شوند، قیمت بالاتری هم می‌پردازند و همین موضوع سود TSMC را تضمین می‌کند.

علاوه بر این‌ها و با وجود چرخه نزولی بازار جهانی تراشه، TSMC سهم بازار خود را در برابر رقبایی مانند اینتل افزایش داده است. از طرفی TSMC به شکلی ماهرانه، رضایت کابینه بایدن را جلب کرده است. کارخانه‌های تراشه آریزونا ممکن است از حل مشکلات امنیتی- تراشه‌ای آمریکا عاجز باشند، اما دست‌کم مزایای مانند اشتغال‌زایی ایجاد می‌کنند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: تایوان بازار تراشه سرمایه گذاری تراشه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۷۰۹۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا دلار آمریکا باعث هرج و مرج در سراسر آسیا می‌شود؟

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا، بلومبرگ در گزارشی نوشت: همه ارز‌های شناخته شده به جز یکی از ۲۳ ارز اصلی کشور‌های در حال توسعه که توسط بلومبرگ ردیابی شده اند، امسال در برابر دلار کاهش یافته اند.

پشتیبانی بزرگ پشت دلار، «استثنایی گرایی» آمریکا بوده است. در حالی که بیشتر اقتصاد جهان تنها شاهد رشد متوسطی است، داده‌های آمریکا از اشتغال گرفته تا خرده‌فروشی تا تورم اغلب پیش‌بینی‌های تحلیلگران را شکست داده است. این امر باعث شده است که معامله گران از شرط بندی بر روی کاهش نرخ بهره فدرال رزرو خودداری کنند، که به افزایش سود در دلار کمک کرده است. شاخص دلار بلومبرگ که ارز آمریکا را در برابر ۱۲ همتای اصلی خود ردیابی می‌کند، امسال بیش از ۴ درصد افزایش یافته است.

نرخ بالای بهره فدرال رزرو در حال حاضر ۵.۵ درصد است، به این معنی که سرمایه گذاران می‌توانند بازده جذابی از نگهداری دلار بدون نیاز به پذیرش ریسک نرخ ارز ناشی از ارسال وجوه به بازار‌های نوظهور دریافت کنند.

ارز‌های آسیایی در سال جاری شاهد برخی از بزرگترین کاهش‌ها در نرخ بهره بانکی بوده اند، عمدتاً به این دلیل که نرخ‌های بهره بانک مرکزی در این منطقه نسبت به سایر بازار‌های نوظهور پایین‌تر است. به عنوان مثال، معیار مالزی، ۲.۵ واحد درصد کمتر از فدرال رزرو است، که یک رکورد برای این کشور آسیای جنوب شرقی است. نرخ‌های معادل در تایلند، کره جنوبی، تایوان و چین نیز کمتر از ایالات متحده است.

این گونه دلار آمریکا با سرکوب ارز کشور‌های آسیایی در حال توسعه، در بازار جهانی قدرت نمایی می‌کند.

انتهای پیام/